بیانیهٔ همبستگی جمهوری خواهان ایران در خصوص گسترش تعرض به تمامیت ارضی ایران در قطعنامه جلسه اخیر شورای همکاری خلیج

تعلق جزایر سه‌گانه به ایران تحت هیچ شرایطی قابل مذاکره و نادیده گرفتن نیست

قطعنامه چهل و ششمین اجلاس شورای کشورهای حوزه جنوبی خلیج فارس «GCC» شامل تشدید نگران کننده ادعاهای دولت امارات بر تملک جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب ‌بزرگ و تنب کوچک و حمایت کشورهای حوزه جنوبی خلیج فارس بود. این قطعنامه با تکرار ادعاهایی خلاف‌واقع، جامعه و حکومت ایران به دلیل اداره جزایر سه‌گانه، ساخت و ساز و توسعه صنعتی، تعیین روزی برای جزایر سه‌گانه و مانورهای نظامی نکوهش شده و به جمهوری اسلامی پیشنهاد شده است تا در صورتی که با حکومت امیرنشین امارات متحده عربی برای حل مشکل توافق نکند، به دیوان کیفری بین‌المللی مراجعه شود. همچنین در این قطعنامه از ادعای مالکیت کویت بر میدان مشترک نفتی آرش حمایت شده و از اتحادیه اروپا به دلیل همراهی با تعرض این شورا به تمامیت ارضی ایران قدردانی شده است!

«همبستگی جمهوری‌خواهان ایران (هجا)» به شدت ادعاهای غیرتاریخی، زیاده‌خواهانه و بی‌ثبات‌کننده GCC  را محکوم کرده و آن را در تعارض با سیاست حسن همجواری و امنیت خلیج فارس قلمداد می‌کند.

اگرچه هجا با سیاست‌های سرکوبگرانه و بی‌ثبات‌ساز جمهوری اسلامی مخالف است، اما این مخالفت هرگز نباید به‌عنوان نادیده‌گرفتن قلمرو سرزمینی و یا تضعیف تمامیت ارضی ایران تعبیر شود. حاکمیت ایران بر جزایر یادشده و میدان نفتی مشترک آرش ریشه در اسناد تاریخی، مراجع حقوقی معتبر بین‌المللی و حافظهٔ ملی ایرانیان دارد، و هیچ تغییری در دولت‌های مستقر در ایران، این واقعیت بنیادین را دگرگون نمی‌سازد. در واقع GCC  به مقابله با دولت (State) برخاسته و آحاد ملت متنوع و واحد ایران هرگز در برابر چنین تعرضی ساکت ننشسته و از حقوق خود دفاع می‌کند.

 جزایر سه گانه از زمان تاسیس کشور ایران در امپراطوری هخامنشی به این کشور کهن تعلق داشته است. ایران در ازای دست برداشتن از حقوق سرزمینی خود بر بحرین و دوبی و پرداختن یک میلیون پوند استرلینگ به شیخ شارجه در راستای توافقات مرزی با بریتانیا و کمک به توسعه شیخ نشین شارجه بعد از جدایی از شیخ‌نشین راس‌الخمیه توانست جزایر سه‌گانه که توسط استعمار بریتانیا اشغال شده بود را به مام میهن برگرداند. از زمان مظفرالدین شاه قاجار در موارد متعددی ایران به اشغال جزایر سه‌گانه اعتراض کرده و تلاش کرد تا حاکمیت خود را اعمال کند. سرانجام تصمیم دولت بریتانیا به خروج نیروهای نظامی‌اش از خلیج فارس باعث شد تا فضا برای بازسازی مالکیت ایران در ١٣٥٠در زمان حکومت پهلویی دوم مساعد شود.

ازاینرو، هرگونه تلاش بیرونی برای تحریف یا تضعیف این حقیقت ـ به‌ویژه از طریق صدور بیانیه‌هایی سیاسی که فاقد پشتوانهٔ تاریخی و حقوقی‌اند ـ اقدامی غیرسازنده، تنش‌زا و در نظر ملت ایران توهینی به شأن و حیثیت ملی است. دیپلماسی مسئولانهٔ منطقه‌ای مستلزم احترام به مرزهای تثبیت‌شده است، نه ترویج روایت‌هایی که موجب التهاب، بی‌اعتمادی یا بهره‌برداری فرصت‌طلبانه از شرایط داخلی ایران می‌گردد. شوربختانه سیاست خارجی ویرانگر جمهوری اسلامی باعث شده تا قدرت‌های جهانی چون روسیه، چین، آمریکا و اتحادیه اروپا از موضع بی‌طرفی خارج شده و به نفع ادعای امارات سمت‌گیری کنند.

هجا از تمامی بازیگران منطقه‌ای، از جمله شورای همکاری خلیج فارس و قدرت‌های جهانی، می‌خواهد در مسائل مربوط به حاکمیت سرزمینی، رویکردی مبتنی بر واقعیت، احترام متقابل و عقلانیت اتخاذ کنند. ایرانِ دموکراتیک آینده، شریک سازنده و متعهد به همکاری و حسن همجواری، حقوق بشر و ثبات منطقه‌ای خواهد بود؛ اما هرگز و تحت هیچ شرایطی از حاکمیت خود چشم‌پوشی نکرده و دربارهٔ سرزمینی که بی‌تردید بخشی از میهن ایرانیان است وارد مذاکره نخواهد شد.

ما از شورای همکاری خلیج فارس دعوت می‌کنیم که به‌جای انتشار بیانیه‌هایی که به اعتماد منطقه‌ای آسیب می‌زند، مسیر گفت‌وگویی مبتنی بر واقعیت و احترام را در پیش گرفته و از دعاوی غیرتاریخی و نادرست دست بردارد. سرمایه‌گذاری مشترک در جزیره ابوموسی و رعایت توافقاتی که در سال ١٩٧١ بین دولت وقت ایران و شیخ‌نشین‌های شارجه و راس‌الخمیه قبل از تشکیل کشور امارات متحده عربی انجام شد و بهره‌برداری عادلانه از میدان نفتی آرش می‌تواند مورد توجه قرار بگیرند.

هیئت سیاسی- اجرائی همبستگی جمهوری خواهان ایران

١٤ آذر ١٤٠٤ برابر با ٥ دسامبر ٢٠٢٥